خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار
حالا چه مانده از من ؟... یک مشت شعر بیمار
انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن
اما... امید باطل... شب دائمی ست انگار
با تار و پود این شب باید غزل ببافم
وقتی که شکل خورشید ، نقشی ست روی دیوار
دیگر مجال گریه از درد عاشقی نیست
بار ترانه ها را از دوش عشق بردار
بوی لجن گرفته انبوه خاطراتم
دیروز: رنگ وحشت ، فردا: دوباره تکرار
وقتی به جرم پرواز باید قفس نشین شد
پرواز را پرنده ! دیگر به ذهن مسپار
شاید از ابتدا هم تقدیر من سفر بود
کوچی بدون مقصد از سرزمین پندار
از پوچ پوچ رویا ، تا پیچ پیچ کابوس
از شوق زنده بودن... تا خنده ای سرِ دار
نظرات شما عزیزان:
عاشق تنها 
ساعت22:16---19 تير 1391
سلام وبلاگ زیبایی داری ..gif)
آشنا
ساعت1:33---24 فروردين 1391
ممنون؛بااینکه کمه مطالبش ولی قشنگ ساختیش_همینجور پیش برو.
موفق باشی.gif)
mona
ساعت1:29---24 فروردين 1391
.gif)
kheyli gha6ange
i love u
bos
تبادل
لینک هوشمند
نویسنده : Hasti
تاریخ : چهار شنبه 23 فروردين 1391